Zakonom o zdravstvenoj zaštiti propisano je da:

- privatna praksa (dakle, i stomatološka ordinacija/ordinacija dentalne medicine) može obavljati zdravstvenu delatnost ako Ministarstvo rešenjem utvrdi da su ispunjeni propisani uslovi za obavljanje zdravstvene delatnosti,

- privatna praksa može obavljati samo zdravstvenu delatnost koja je utvrđena rešenjem Ministarstva o ispunjenosti propisanih uslova za obavljanje zdravstvene delatnosti (dakle, stomatološka ordinacija/ordinacija dentalne medicine može obavljati stomatološke preglede i ambulantne dijagnostičke i terapijske intervencije iz one oblasti za koju je ordinacija osnovana - opšta ili određena specijalistička oblast).

Shodno navedenom, nije moguće da rešenjem zdravstvenog inspektora privatna praksa bude označena samo kao specijalistička ordinacija iz oblasti dentalne medicine, već je potrebno definisati specijalističku oblast (u konkretnom slučaju - bolesti usta i zuba).

Zakonom je, takođe, propisano:

- da zdravstveni radnici (dakle i osnivač privatne prakse), pored ostalih uslova, mora imati odgovarajuće odobrenje za samostalni rad koje izdaje nadležna komora (licenca),

- da je, u smislu Pravilnika o bližim uslovima za izdavanje, obnavljanje ili oduzimanje licence članovima komora zdravstvenih radnika ("Sl. glasnik RS", br. 76/2022) izdavanje, obnavljanje i oduzimanje licence zdravstvenim radnicima postupak koji sprovodi nadležna komora, radi utvrđivanja stručne osposobljenosti zdravstvenih radnika za obavljanje zdravstvene delatnosti, u skladu sa Zakonom o zdravstvenoj zaštiti,

- da je licenca javna isprava koja se izdaje na propisanom obrascu na koji se, između ostalih podataka, upisuje oblast zdravstvene zaštite za koju se izdaje,

- dakle, da je nadležna komora zdravstvenih radnika (konkretno Stomatološka komora) utvrdila da je imalac licence koju izdaje stručno osposobljen za obavljanje zdravstvene delatnosti (u oblasti koja je licencom i navedena).

Licenciranje zdravstvenog radnika za rad u specijalističkoj oblasti dentalne medicine ne isključuje i stručnu osposobljenost za rad u opštoj stomatologiji, koju stiče nakon završenog fakulteta, obavljenog pripravničkog staža i položenog stručnog ispita.

Zakon je, za ordinaciju dentalne medicine dakle, ne specijalističku ordinaciju, kao za ordinacije doktora medicine propisao:

- da samo izuzetno, može angažovati doktora dentalne medicine, specijalistu, iz druge zdravstvene ustanove, odnosno privatne prakse, ukoliko je prisustvo određenog specijaliste dentalne medicine neophodno da se neposrednom saradnjom  sa zdravstvenim radnikom te ordinacije dentalne medicine, određenom pacijentu obezbedi kvalitetna i bezbedna zdravstvena zaštita, u okviru zakonom propisanih uslova po pitanju dijagnostičke, terapijske i druge opreme, odgovarajućih prostorija, kao i odgovarajućih vrsta i količina lekova i medicinskih sredstava koji su potrebni za obavljanje zdravstvene delatnosti za koju je ordinacija dentalne medicine osnovana, zaključivanjem ugovora o poslovno-tehničkoj saradnji sa drugom zdravstvenom ustanovom, odnosno privatnom praksom u skladu sa zakonom kojim se uređuje rad i zakonom kojim se uređuje rad zaposlenih u javnim službama, odnosno zaključivanjem ugovora o dopunskom radu sa zdravstvenim radnikom, kao i na drugi način utvrđen zakonom kojim se uređuje rad i zakonom kojim se uređuje rad zaposlenih u javnim službama.